очила (само мн.)
Но борбата со пропагандите во Македонија не е чекор назад, туку напред, зашто и тука имаме работа со борба за слобода, со борба со мрачните сили што не ѝ дозволуваат на нашата татковина сама со свои очи да ги гледа своите интереси, ами ѝ наврзуваат очила што ја замрачуваат вистината и ѝ придаваат бугарска, српска и грчка боја.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
АРСО: Тогаш, коџабаши, земи уште едни очила, или пријди поблиску да видиш поарно.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ПАНКО: (Нешто поитар од Теодос, со очила и со дебел бастун, доаѓа крстејќи се со широки движења.) Господе Исусе Христе! Чув, не верував, гледам пак не верувам!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Притрчав и ги дигнав очилата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Не можев да разберам на кого мисли - на паднатиот или на стариот чевлар, кој низ напукнатите очила потсмешливо гледаше што се одигрува под него.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Од куќата излезе малку подгрбавен стариот крпач збунето гледајќи низ стаклата на очилата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се исклешти: „Запалив, и не само тоа. Убив. Еден од нив, црн, со очила.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Стаклата на неговите очила впиваа се што беше во собата.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Судијата, жолто човеченце со необични очила од многубојно стакло, станува од својот стол со неверојатно висок потпир.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Пак се наведна над него и тој пак го виде своето темно лице во испупченото стакло на очилата.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ги криеше очите и ги бараше во белата триаголна торба темните очила за да може да го погледне.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Старицата сѐ уште не го стега синото конче, да ги поткрене очилата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Докторот ги избриша очилата и пак почна да го намотува брадичето околу розовото полно прсте. „Ова е заблуда“, рече докторот промрморе нешто нејасно, тапо, двосмислено; науката му се викаше сомневање.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Таа ги мести очилата и право гледа во раззеленетата трева под багремите, над која се просипа златото на сончевите лачи.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Се врати внатре да си ги земе очилата, зашто веќе беше стар и без очила слабо гледаше, па излезе надвор на светлост и ја прочита пораката.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Стаклата на очилата на другиот мртовец закрцкаа под неговите петици.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Врабецот го искина розовиот плик, ги намести на клунот очилата и почна да го чита решението.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Иван седи во фотелјата и чисти некакви темни очила.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Ќе речете можеби: „Ух, баба како бака! Со очила и со два заба!“
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
И доаѓале лекари-специјалисти со очила, со торба, со инјекција, дождалци, пајаци, глисти - со факултети без протекција.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
